Bylica piołun (Artemisia absinthium ) - zwyczajowo nazywana także piołunem, psią rutą, absyntem, wermutem. Piołun jest szeroko rozprzestrzeniony na całej półkuli północnej. W warunkach naturalnych występuje niemal w całej Europie, północnej Afryce, w zachodniej części Azji oraz w Ameryce Północnej. Roślina ruderalna, dobrze rośnie w miejscach suchych, porasta słoneczne i kamieniste zbocza, przydroża, rumowiska. Uprawiana jest głównie jako surowiec zielarski, zaś w ogrodach sadzona czasem jako roślina ozdobna, posiada piękne, srebrne ulistnienie. Piołun to także roślina miododajna. Bylica piołun to wieloletnia roślina z rodziny astrowatych. W pierwszym roku z nasiona wyrasta tylko rozeta liściowa, w kolejnych latach roślina wytwarza kilka do kilkunastu pędów kwiatowych. W warunkach naturalnych dorasta do 100 cm wysokości. Łodyga bruzdkowana, z czasem jej nasada drewnieje, silnie się rozkrzewiona, tworząc duże kępy. Łodyga i liście koloru srebrno-szare, filcowata owłosiona, kutnerowata. Dolne liście łodygowe są mniej podzielone, liście szczytowe lancetowate. Piołun kwitnie od czerwca do października. Ma drobne, jasnożółte kwiaty zebrane w wiechowaty kwiatostan. Wytwarza krótkie, płytkie podziemne kłącza. Owoce piołunu to drobna, brązowo paskowana niełupka.