Wrotycz pospolity Tanacetum vulgare przed wiekami był cenionym surowcem zielarskim, stosowanym zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie. Decyzją Parlamentu Europejskiego z dnia 20 grudnia 2006 r. został wpisany na listę "ziół niebezpiecznych" . Nie może być używany w mieszankach ziołowych do stosowania wewnętrznego, a w preparatach farmakologicznych jego ilość musi być dokładnie określona, a skład wyszczególniony na opakowaniu. Nie ma natomiast zakazu sprzedaży surowców pozyskiwanych z wrotycza dla zastosowania zewnętrznego. Medycyna ludowa wrotycz pospolity wykorzystywała głównie w walce z pasożytami układu pokarmowego, przede wszystkim w leczeniu owsicy i glistnicy. Ziele wrotycza stosowano w zaburzeniach żołądkowych, a stosowany zewnętrznie pomagał przy bólach reumatycznych i przy naciągniętych ścięgnach. Wrotycz używano także w leczeniu trudno gojących się ran, zwichnięć, ale także przy histerii, zaburzeniach menstruacyjnych, czy przeziębieniu. Nasze babcie i prababcie wieszały wysuszone ziele wrotyczu w szafach, podobnie jak bagno zwyczajne do odstraszania moli i pluskiew. Wrotycz zakazany jest dla kobiet w ciąży i karmiących piersią. Roślina ta powoduje poronienia, a składniki czynne zioła przenikają do mleka. Wrotycz to także doskonały surowiec do robienia ekologicznych preparatów do walki z szkodnikami w naszym ogrodzie (mszyce, przędziorki i inne), oraz do odstraszania kleszczy.