Cytryniec Chiński  (Schisandra chinensis)

Cytryniec Chiński jest pnączem rosnącym w wilgotnych lasach od Mandżurii po Bliski Wschód. Nazywany jest „roślina o pięciu smakach”, słodkiej skórze, kwaśnym miąższu, cierpkich gorzkich nasionach z żywicznym posmakiem i słonych jądrach nasion. Dziko występuje w północnych Chinach, półwyspie Koreańskim wyspach Kurylskich, głównie w strefie 200-500m n.p.m.

Pierwsze wzmianki o cytryńcu jako roślinie leczniczej pochodzą i chińskiej farmakopei z roku 250 p.n.e. Tam też po raz pierwszy nazwano go owocem o pięciu smakach. Lecznicza jest cała roślina, choć głównie wykorzystywane są tylko owoce nasiona i liście. W owocach znajdują się kwasy organiczne (głównie cytrynowy, jabłkowy i winowy), flawonoidy, antocyjany, garbniki, różne olejki eteryczne i witamina C. Owoce zawierają też węglowodany, białka, kwasy tłuszczowe, oraz w śladowych ilościach wapń, magnez, fosfor, potas, sód, glin, cynę, żelazo, mangan i kobalt. W tradycyjnej medycynie chiński (TCM) cytryniec stosowany jest jako środek stymulujący i tonizujący centralny ośrodek nerwowy. W efekcie podania cytryńca uzyskujemy znaczna poprawę stanu psychicznego i fizycznego (nawet o 35%). Jest to typowa roślina adaptogenna, pozwalająca podejmować zwiększony wysiłek w niekorzystnych warunkach. Surowe owoce nie nadają się do bezpośredniej konsumpcji (kwestia smaku), mając jednak takie świeże owoce warto spróbować (koniecznie z rozgryzioną pestka). Z świeżych owoców robimy nalewki i wyciągi, możemy je suszyć na zimowe herbatki energetyzujące.